Harmonikaški odsjek naše škole otvoren je 1994. god.
Harmonikaški odsjek
Osnovno muzičko obrazovanje za harmoniku traje 6 godina a srednje 4 godine. Harmoniku mogu upisati učenici sa 9 godina, ali je poželjno da dijete prije toga pohađa i pripremni razred.
U osnovnoj školi časove harmonike i solfeđa učenici imaju dva puta sedmično. Od IV razreda pored solo izvođenja učenici se počinju pripremati i za sviranje u grupi. U posljednjem razredu uvodi se teorija muzike sa jednim časom sedmično.
Za ovladavanje umjetničko izvođačkim vještinama sviranja harmonike učenici se pripremaju i uključuju u javna predstavlјanja, kroz brojna takmičenja na domaćim i međunarodnim takmičenjima za harmoniku i koncertne aktivnosti.
Kroz sistem školovanja na ovom odsjeku u srednjoj školi učenici stiču dalja teorijska i praktična znanja kroz intrepretativni rad na muzičkoj literaturi svih stilova i žanrova čime se stiču predispozicije za izgrađivanje individualnosti harmonikaša potrebne za kasniji profesionalni nivo izvođenja muzičkog djela na harmonici.
Za harmoniku je važno da učenik uživa u velikom, punom zvuku i fizičkim naporima jer, iako učenici kod sviranja harmonike sjede, a u početku sviraju na manjoj, lakšoj harmonici, ona zahtijeva korištenje snage i volju za velike pokrete. Kako učenik raste, tako se i instrument mijenja pa se svira na sve većoj harmonici sve dok učenik ne doraste do velikog koncertnog instrumenta.
O harmonici
Harmonika je polifoni i aerofonski muzički instrument koji se sastoji od klavijature ili dugmića i basova povezanih mijehom a ton koji proizvodi nastaje upuhivanjem zraka iz mijeha u kućište (kabinu) čija vazdušna struja prolazi kroz ventile koje kontrolišu harmonikaševi prsti pritiskom na tipke.
Sam pritisak na tipke se ne koristi kao izražajno sredstvo, niti se njime kontroliše jačina zvuka, već se za to koristi isključivo pumpanje mijeha. Harmonika je slična sa klavirom za čije sviranje je potrebno razdvajanje pokreta lijeve i desne ruke u mentalnom i fizičkom smislu.
Razlikuju se četiri osnovne vrste harmonika s ručnim mijehom:
- klavirska
- hromatska sa dugmadima
- dijatonska
- koncertna harmonika.
Veličina i zvučna različitost harmonike varira u zavisnosti od njenog tipa, broja tipki na klavijaturi, boji registara i količini basova s tim što dijatonska harmonika nema registre.
Preteča harmonike je drevni kineski instrument sheng a izum harmonike pripisuje se Christianu Friedrichu Buschmannu koji je napravio prvi jednostavan uzorak ručne harmonike oko 1822. godine u Berlinu.
Danas je popularan i rasprostranjen instrument u Francuskoj, Italiji, Centralnoj i Istočnoj Evropi, Latinskoj Americi, Rusiji i veoma je prisutna u tradicionalnoj i novokomponovanoj muzici Bosne i Hercegovine i drugih zemalja Balkana. U većini slučajeva je jedan od vodećih instrumenata u orkestrima koji izvode sevdalinke.
Harmonika se najmasovnije upotrebljava u zabavnoj i narodnoj muzici, rijeđe se koristi kao instrument u popularnoj i ozbiljnoj muzici, ali se koristi i u klasičnoj muzici, naročito od druge polovine 20. stoljeća kao instrument novih zvukovnih boja i mogućnosti.
Jedni od najpoznatijih kompozitora za harmoniku su Vladislav Zoltarjov, Vječeslav Semjonov, Anatolij Kusjakov, Evgenij Derbenko, Sofia Gubajdulina. Najpoznatiji proizvođači harmonike su Honer, Piđini, Jupiter, Borsini i Bugari.
Danas za harmoniku postoji poprilično velika muzička literatura, obogaćena mnogobrojnim obradama popularnih djela poznatih kompozitora, kao i kompozicije pisane originalno za taj instrument. Osim originalnih, na harmonici se vrlo uspješno izvode orguljske i klavirske izvedbe.
Nastavnici na odsjeku
Aleksandar Stojanović
Profesor harmonike
Davor Perotić
Magistar harmonike